بررسی قابلیت های بازآفرینی لیلی و مجنون در سینما

چکیده ادبیات داستانی از مهم ترین موادّ موردنیاز سینماست. تعامل اصولی و روشمند این دو رسانه ی فراگیر همواره نقش چشمگیری در تکامل سینما داشته، و به خلق نسخه های سینمایی درخشانی منجر شده است. با این حال، ارتباط کمرنگ و غیراصولی ادبیات و سینما در ایران، باعث افت کیفیت عمومی سینما در دهه های اخیر شده است. کمکی که از زاویه ی مطالعات ادبی می توان به بهبود این رابطه کرد، تحلیل ادبیات فارسی از منظر ساختار داستانی و نمایشی، و تبیین امکانات دراماتیک این آثار است. عرضه ی نتایج چنین پژوهش هایی در عرصه ی سینما می تواند ظرفیت های مغفول ادبیات فارسی را به سینماگران نشان داده، و آنان را به بازآفرینی آثار ادبی ترغیب کند. در این پژوهش تلاش شده است با چنین رویکردی به یکی از مشهورترین منظومه های داستانی ادبیات فارسی- لیلی و مجنون- پرداخته شود. نحوه ی بازسازی داستان طبق الگوی فیلم نامه، و انطباق قابلیت های نمایشی منظومه با شگردهای سینمایی، رئوس نظری این رساله را تشکیل می-دهد. منظومه ی لیلی و مجنون به دلیل ساختار داستانی منسجم و ظرفیت های نمایشی و تصویری کارآمد، نمونه ی داستانی مناسبی برای بازآفرینی در سینماست. تلاش ما در این پژوهش، برداشتن گامی هرچند کوتاه در راستای نزدیکی بیشتر ادبیات و سینماست. کلیدواژه: نظامی، لیلی و مجنون، سینما، اقتباس، فیلم نامه.